пава́лчыць

‘пазмагацца, паваяваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пава́лчу пава́лчым
2-я ас. пава́лчыш пава́лчыце
3-я ас. пава́лчыць пава́лчаць
Прошлы час
м. пава́лчыў пава́лчылі
ж. пава́лчыла
н. пава́лчыла
Загадны лад
2-я ас. пава́лчы пава́лчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час пава́лчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)