павары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак., што.
1. Зварыць усё, многае.
П. усё мяса.
2. Варыць некаторы час.
П. мяса хвілін дваццаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
павары́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павару́ |
пава́рым |
| 2-я ас. |
пава́рыш |
пава́рыце |
| 3-я ас. |
пава́рыць |
пава́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
павары́ў |
павары́лі |
| ж. |
павары́ла |
| н. |
павары́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
павары́ |
павары́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
павары́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павары́ць сов.
1. (всё, многое) свари́ть;
2. (нек-рое время) повари́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што.
1. Зварыць усё, многае. Паварыць усё мяса.
2. і без дап. Варыць некаторы час. Паварыць мяса з гадзіну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папавары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць і папава́рваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).
Варыць доўга, неаднаразова; паварыць многа чаго-н.
Давялося п. грыбоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
повари́ть сов. павары́ць, (долго, неоднократно) папава́рваць, папавары́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папавары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што і чаго.
Разм. Варыць доўга, неаднаразова; паварыць многа чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак., каго-што.
1. Паварыць крыху.
А. мяса.
2. Абліць варам, апячы гарачай вадой.
А. рукі.
|| незак. абва́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. абвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца; незак. абва́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. абва́рванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падвары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак.
1. што. Разм. Паварыць яшчэ нямнога, дадаткова. Падварыць суп.
2. чаго. Разм. Зварыць у дадатак да таго, што было ўжо зварана. Падварыць бульбы.
3. што. Зваркай прымацаваць; прыварыць. Падварыць планку. □ Яго [каваля] ўсе ведаюць, у кожнага да яго патрэба ёсць — то сказаць нешта, то серп назубіць, то сякеру падварыць. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыва́рак, пры́ва́рок ’гатаваная страва; прадукты харчавання, якія ідуць на прыгатаванне стравы; заправа, якая дадаецца да галоўных прадуктаў пры гатаванні гарачых страў; прыкраса’ (Нас., Янк. 2, Касп., Бяльк., ТСБМ, Ян.; петрык., Шатал.; ашм., Стан.; ТС), ’вадкая, пераважна прэсная страва, якая варыцца ў дадатак да асноўнае; ’мука; мука з ячменю і грэчкі; крупы; бабовыя’, прыва́ркі ’агародніна’ (Нар. лекс., Сл. ПЗБ), прыва́р ’крупы і мука розных гатункаў’ (Нік. Очерки), прыва́рак ’мука з (абдзёртага) ячменю’ (Др.-Падб.; полац., Янк. 2), прыва́ркавая, прыварко́вая, прыворко́ва, прыва́рашная (мука) ’тс’ (Інстр. 3, Сл. ПЗБ, ЛА, 4), прыварко́вая (мука) ’з ячменю і грэчкі’, прыва́ркавая (мука) ’з сумесі зерняў розных культур’ (Др.-Падб., Нар. лекс., ЛА, 4), прыва́ркавы ’які дадаецца да звычайнай стравы’ (Нас.). Прывары́ць ’зварыць яшчэ, у дадатак да ўжо зваранага’ (ТСБМ), ’згатаваць страву, якая хутка варыцца; моцна сцебануць, хваснуць’ (Янк. 3.), ’паварыць некаторы час’ (лід., Сл. ПЗБ), перан. ’прываражыць, прычараваць’ (ТС). Да вары́ць 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)