пабурэ́ць гл. бурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабурэ́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пабурэ́е пабурэ́юць
Прошлы час
м. пабурэ́ў пабурэ́лі
ж. пабурэ́ла
н. пабурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пабурэ́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабурэ́ць сов. побуре́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Стаць, зрабіцца бурым. Трава была непакошаная і на ўзгорках пабурэла на сонцы. Лупсякоў. Саламяны капялюш дырэктара так выгараў на сонцы, што зусім пабурэў. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

Станавіцца бурым, бурэйшым.

|| зак. пабурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

побуре́ть сов. пабурэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пабурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збурэ́ць

‘пабурэць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. збурэ́е збурэ́юць
Прошлы час
м. збурэ́ў збурэ́лі
ж. збурэ́ла
н. збурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час збурэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)