паабціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Абцерці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. пыл з рэчаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабціра́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паабціра́ю паабціра́ем
2-я ас. паабціра́еш паабціра́еце
3-я ас. паабціра́е паабціра́юць
Прошлы час
м. паабціра́ў паабціра́лі
ж. паабціра́ла
н. паабціра́ла
Загадны лад
2-я ас. паабціра́й паабціра́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паабціра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паабціра́ць сов.

1. (о многом, о многих) обтере́ть, отере́ть; утере́ть;

2. (о многом) стере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абцерці ўсіх, многіх або ўсё, многае. Паабціраць твары. Паабціраць пыл з рэчаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отере́ть сов. абце́рці, мног. паабціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обтере́ть сов., в разн. знач. абце́рці, мног. паабціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабціра́ны

1. обтёртый, отёртый; утёртый;

2. стёртый;

1, 2 см. паабціра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыму́сіць, ‑мушу, ‑мусіш, ‑мусіць; зак., каго.

Сілаю або нейкім іншым уздзеяннем дамагчыся, каб нешта было зроблена, выканана; абавязаць, патрэбаваць зрабіць што‑н. — Мяне ніхто не можа прымусіць, калі я гэтага не захачу сам, — чаканячы кожнае слова, прамовіў Ваханаў. Колас. Дзядзька спаткаў.. [вучняў] у сенях каля парога, прымусіў яшчэ на двары паабціраць венікам ногі. Брыль. Як ні ўпіраўся Сашка, бабка Вікця прымусіла ўнука выпіць шклянку густога, смачнага малака. Даніленка. Сілаю ў чалавека можна толькі адабраць, але прымусіць, каб ён даў табе што-небудзь, нельга. Карпаў. // Выклікаць пэўныя дзеянні, учынкі, стан у каго‑н. Яны абодва ніколі не кралі — голад прымусіў Мішку злавіць гэтую курыцу. Лупсякоў. Гудок на фабрыцы прымусіў.. [Зыдора] паддаць ходу. Чорны. Усякі выпадак, нават нязначны, можа прымусіць цябе хвалявацца, думаць, разважаць... Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)