паабгара́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паабгара́ю паабгара́ем
2-я ас. паабгара́еш паабгара́еце
3-я ас. паабгара́е паабгара́юць
Прошлы час
м. паабгара́ў паабгара́лі
ж. паабгара́ла
н. паабгара́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час паабгара́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паабгара́ць сов., см. паабга́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабгара́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Тое, што і паабгарваць. Паабгаралі і прысады на вуліцах, але ўжо некаторыя дрэўцы пусцілі парасткі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабгара́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць і паабга́рваць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ае; -аем, -аеце, -аюць; зак.

Абгарэць у нейкай ступені.

Дрэвы месцамі паабгаралі (і паабгарвалі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обгоре́ть сов. абгарэ́ць, мног. паабга́рваць, паабгара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)