паабгара́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паабгара́ю паабгара́ем
2-я ас. паабгара́еш паабгара́еце
3-я ас. паабгара́е паабгара́юць
Прошлы час
м. паабгара́ў паабгара́лі
ж. паабгара́ла
н. паабгара́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час паабгара́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)