Verbum

анлайнавы слоўнік

о́сень во́сень, -ні ж.;

◊

цыпля́т по о́сени счита́ют кураня́т уво́сень лі́чаць;

золота́я о́сень залата́я во́сень;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́сень ж. о́сень;

◊ залата́я в. — золота́я о́сень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяго́летні ны́нешний, э́того го́да;

с. ўраджа́й — ны́нешний урожа́й, урожа́й э́того го́да;

~няя во́сень — ны́нешняя о́сень, о́сень э́того го́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́сенскі ’асенні’ (Касп.), восінскій ’тс’ (Бяльк.). Серб.-харв. јѐсе̄нски ’тс’, рус. о́сень — о́сенски ’ўсю, цэлую восень’. Да восень (гл.); з гэтай суфіксацыяй, магчыма, архаізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сёлетні ны́нешний, э́того го́да;

~няя во́сень цёплая — ны́нешняя (в э́том году́) о́сень тёплая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́сень (БРС, Нас., КТС, Бяльк., Яруш., Мал., Грыг.). Рус. о́сень, дыял. есень, укр. о́сінь, ст.-рус. осень, серб.-ц.-слав. ѥсень, польск. jesień, чэш., славац. jeseň, балг. есента́, серб.-харв. jȅcȇn, славен. jesȇn (Далабко, ZfslPh, 3, 131). Роднаснымі з’яўляюцца ст.-прус. assanis ’восень’, гоц. asans ж. р. ’жніво’, ст.-в.-ням. aran, arn ’ураджай’ (Траўтман, 71; Мейе, Études, 432). Прасл. osenь (Слаўскі, 1, 563). Далей набліжаюць таксама да грэч. ὀπώρᾱ ’канец лета, жніво’ з *op‑osarā ’пасля жніва’ (гл. Фасмер, 3, 158; Праабражэнскі, 1, 661). Трубачоў (Дополн., 3, 159) лічыць малаверагодным набліжэнне да хец. zenn‑ ’канчаць’ у Бенвеніста (BSL, 56, 29 і наст.) і супастаўленне слав. слова з венг. ősz у Махэка₂ (176), паколькі апошняе ўзыходзіць да зусім іншай праформы. Мартынаў (Лекс. взаим., 132 і наст.) разглядае слав. слова як дэрыват ад *os‑ (бел. восць, рус. ость і г. д. ’вусікі на коласе’) з суф. ‑enь, а герм. asani як пранікненне з слав. Інакш Тапароў (Прус., 130 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гнілы́ в разн. знач. гнило́й; (о погоде — ещё) сля́котный;

~ло́е дрэ́ва — гнило́е де́рево;

~ла́я вада́ — гнила́я вода́;

~ла́я во́сень — гнила́я (сля́котная) о́сень;

г. лібералі́зм — гнило́й либерали́зм; (о трупе — ещё) разложи́вшийся;

◊ ~ло́му цяля́ці хваста́ не адарве́ — погов. му́хи не оби́дит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приме́та

1. (отличительный признак) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.;

2. (признак, предвещающий что-л.) прыме́та, -ты ж.;

3. обычно мн. прыме́ты, -ме́т;

по приме́там предска́зывали холо́дную о́сень па прыме́тах прадка́звалі хало́дную во́сень;

◊

быть (име́ть) на приме́те быць (мець) на ўва́зе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подходи́ть несов. падыхо́дзіць; (наступать) надыхо́дзіць;

подходи́ть к бе́регу падыхо́дзіць да бе́рага;

подходи́ть к но́вой те́ме падыхо́дзіць да но́вай тэ́мы;

подхо́дит о́сень надыхо́дзіць во́сень;

они́ не подхо́дят друг к дру́гу яны не падыхо́дзяць адзі́н да аднаго́;

подходи́ть к концу́ падыхо́дзіць да канца́ (канча́цца);

э́то не подхо́дит гэ́та не падыхо́дзіць;

те́сто подхо́дит це́ста падыхо́дзіць;

◊

не подходи́! не падыхо́дзь!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залаты́

1. прил., в разн. знач. золото́й; (поэт., уст. — ещё) злато́й;

~ты́я ро́ссыпы — золоты́е ро́ссыпи;

з. пярсцёнак — золото́е (злато́е) кольцо́;

2. в знач. сущ. (монета) золото́й;

○ з. запа́с — золото́й запа́с;

◊ абяца́ць ~ты́я го́ры — обеща́ть (сули́ть) золоты́е го́ры;

~та́я во́сень — золота́я о́сень;

~та́я галава́ — золота́я голова́;

~та́я мо́ладзь — золота́я молодёжь;

~та́я сярэ́дзіна — золота́я середи́на;

~то́е вясе́лле — золота́я сва́дьба;

~то́е руно́ — золото́е руно́;

з. век — золото́й век;

~ты́я ру́кі — золоты́е ру́ки;

~ты́я сло́вы — золоты́е слова́;

~та́я жы́ла — золота́я жи́ла;

з. дождж — золото́й дождь;

~то́е дно — золото́е дно;

з. цяле́ц — золото́й теле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)