ні́кель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ні́кель
Р. ні́келю
Д. ні́келю
В. ні́кель
Т. ні́келем
М. ні́келі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нікеліро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. нікеляваць.

2. Слой нікелю на чым-н.

Н. абгарэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднікелява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Пакрыць слоем нікелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніхро́м, ‑у, м.

Спец. Гарачатрывалы сплаў нікелю і хрому.

[Ад скарачэння слоў ні(кель) і хром.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальчугалюмі́ній, ‑ю, м.

Трывалы алюмініевы сплаў, які змяшчае ў сабе 0,5% нікелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панікелірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Пакрыць тонкім слоем нікелю паверхню металічных вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікелірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Пакрыць (пакрываць) тонкім слоем нікелю паверхню металічных вырабаў. Нікеліраваць дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейзі́льбер, ‑у, м.

Спец. Сплаў медзі і нікелю з цынкам, які ўжываецца для вырабу пасуды, а таксама ў машынабудаванні.

[Ням. Neusilber — новае серабро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інва́р, ‑у, м.

Сплаў жалеза і нікелю, які мае вельмі малы каэфіцыент цеплавога расшырэння (ужываецца для вырабу дэталей дакладных вымяральных прыбораў).

[Англ. invar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́келевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нікелю. Нікелевы завод. // Які мае ў сваім саставе нікель. Нікелевыя руды. // Разм. Панікеліраваны. Нікелевы чайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)