няўло́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе-н.

Ваш намеснік н.

2. Ледзь прыкметны.

Н. рух.

Н. пах сена.

|| наз. няўло́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўло́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўло́ўны няўло́ўная няўло́ўнае няўло́ўныя
Р. няўло́ўнага няўло́ўнай
няўло́ўнае		 няўло́ўнага няўло́ўных
Д. няўло́ўнаму няўло́ўнай няўло́ўнаму няўло́ўным
В. няўло́ўны (неадуш.)
няўло́ўнага (адуш.)		 няўло́ўную няўло́ўнае няўло́ўныя (неадуш.)
няўло́ўных (адуш.)
Т. няўло́ўным няўло́ўнай
няўло́ўнаю		 няўло́ўным няўло́ўнымі
М. няўло́ўным няўло́ўнай няўло́ўным няўло́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўло́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўло́ўны няўло́ўная няўло́ўнае няўло́ўныя
Р. няўло́ўнага няўло́ўнай
няўло́ўнае		 няўло́ўнага няўло́ўных
Д. няўло́ўнаму няўло́ўнай няўло́ўнаму няўло́ўным
В. няўло́ўны (неадуш.)
няўло́ўнага (адуш.)		 няўло́ўную няўло́ўнае няўло́ўныя (неадуш.)
няўло́ўных (адуш.)
Т. няўло́ўным няўло́ўнай
няўло́ўнаю		 няўло́ўным няўло́ўнымі
М. няўло́ўным няўло́ўнай няўло́ўным няўло́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўло́ўны неулови́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўло́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе‑н. Царскія памагатыя збіліся з ног, шукаючы патайную друкарню, няўлоўнага і загадкавага Яську — гаспадара з-пад Вільні. С. Александровіч.

2. Ледзь прыкметны; няясны. Няўлоўны рух. □ [Ермакоў] пачуў няясны, няўлоўны тонкі гул, які то ўзнікаў, то прападаў. Мележ. Цеплыня, але нейкі няўлоўны подых восені чуецца навокал. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неулови́мый няўло́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Неўвіру́тны ’несусветны’ (Макарэвіч, Полымя, 1980, 8), ’няўлоўны, хітры, ло, ўкі’ (Яўс.). Гл. невірутны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

невесо́мый

1. физ. бязва́жкі;

2. перен. малава́жны; (незначительный) нязна́чны; (незаметный) непрыме́тны, разг. непрыкме́тны; (неуловимый) няўло́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлі́жны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца ў выніку адлігі, звязаны з адлігай. [Красана] непакоіла, каб не хлынула адліжная вада на падрыхтаваную пляцоўку. Стаховіч. Заходні вецер даносіў той няўлоўны своеасаблівы пах снегу, які адчуваецца ў адліжныя дні. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́мніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Прыйсці на памяць, успомніцца. Прафесару прыпомніўся адзін са шматлікіх завулкаў вялікага горада. Галавач. І чамусьці прыпомнілася Ірыне — так, толькі на адзін няўлоўны міг, — як некалі перасаджваў гэтую ігрушу яе Якаў. Даніленка.

2. Разм. Не забыцца, не даравацца; быць пастаўленым у віну. Цяпер усе яго грахі прыпомніліся яму, і яго зноў сталі цягаць і калоціць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)