нясу́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нясу́чы |
нясу́чая |
нясу́чае |
нясу́чыя |
| Р. |
нясу́чага |
нясу́чай
нясу́чае |
нясу́чага |
нясу́чых |
| Д. |
нясу́чаму |
нясу́чай |
нясу́чаму |
нясу́чым |
| В. |
нясу́чы (неадуш.) |
нясу́чую |
нясу́чае |
нясу́чыя (неадуш.) |
| Т. |
нясу́чым |
нясу́чай
нясу́чаю |
нясу́чым |
нясу́чымі |
| М. |
нясу́чым |
нясу́чай |
нясу́чым |
нясу́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нясу́чы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нясу́чы |
нясу́чая |
нясу́чае |
нясу́чыя |
| Р. |
нясу́чага |
нясу́чай
нясу́чае |
нясу́чага |
нясу́чых |
| Д. |
нясу́чаму |
нясу́чай |
нясу́чаму |
нясу́чым |
| В. |
нясу́чы (неадуш.) |
нясу́чую |
нясу́чае |
нясу́чыя (неадуш.) |
| Т. |
нясу́чым |
нясу́чай
нясу́чаю |
нясу́чым |
нясу́чымі |
| М. |
нясу́чым |
нясу́чай |
нясу́чым |
нясу́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нясу́чы
1. прич. несу́щий;
2. прил., тех. несу́щий;
~чая пло́скасць — несу́щая пло́скость;
~чая канстру́кцыя — несу́щая констру́кция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нясу́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. незал. цяп. ад несці.
2. у знач. прым. Спец. Які падтрымлівае сабой што‑н. нерухомае, служыць апорай для чаго‑н. Нясучы брус рамы сеялкі.
3. у знач. прым. Які нясе шмат яец (пра птушак). Нясучая парода курэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
...фор, ‑а, м.
Другая састаўная частка складаных слоў, якая надае значэнне: «нясучы», «які нясе», напрыклад: семафор, святлафор, электрафор.
[Ад грэч. foros — нясучы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Но́скі ’які доўга носіцца’ (бялын., Янк. Мат., ТС), і носкі́ (ТС). Аддзеяслоўны назоўнік ад насіць, параўн. хо́дкі ’хадавы’ і пад.; аманімічнае ўтварэнне ад насіць, несці (яйкі) — но́скі ’нясучы (пра курэй)’, якое Аткупшчыкоў (Сравн.-типол. исследования слав. яз. и литератур. Л., 1983, 62) лічыць дакладным адпаведнікам літ. našus ’прадуктыўны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падва́л ’брус, на які насцілаецца падлога, памост’; абл. ’падруба’ (ТСБМ), падва́ліна ’тс’ (Тарнацкі, Studia), падва́ліна, пудва́ліна ’тс’ (Сл. ПЗБ), падва́ліны ’ніжні ’вянок зруба’ (Інстр. II), подва́ліны, подва́льнік ’тс’ (ТС), падва́лак ’падаконнік, падваліна’ (Бяльк., Мат. Гом.), пудва́лак ’папярочнае бервяно пад падлогай’ (Шатал.), падва́ліны ’чатыры бервяны, пакладзеныя на плыце, якія служаць асновай для ўмацавання шарыгі’ (Нар. лекс.). Ад падваліць < валіць з рознымі суфіксамі. Аналагічна ў інш. слав. мовах: рус. подва́лок ’пень, ніжняя частка дуба, якая падкладаецца пад вуглы вясковых будынкаў’, укр. підва́ліна ’тоўсты брус, які служыць асновай драўлянай сцяны’, польск. podwalina ’ляжак, закладны брус’, чэш. podval(a) ’тс’, славен. podvàl ’нясучы, апорны брус, бервяно’, серб.-харв. по́двалак ’падкладка пад бочку’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
несу́щий
1. прич. які́ (што) нясе́; які́ (што) выко́нвае; які́ (што) ро́біць; які́ (што) це́рпіць; які́ (што) зно́сіць; які́ (што) трыма́е, які́ (што) падтры́млівае; які́ (што) го́ніць; які́ (што) імчы́ць; які́ (што) вярзе́, які́ (што) пляву́згае; см. нести́I 1—6, 8;
2. прил., техн. нясу́чы, апо́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)