нязгра́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязгра́бны нязгра́бная нязгра́бнае нязгра́бныя
Р. нязгра́бнага нязгра́бнай
нязгра́бнае		 нязгра́бнага нязгра́бных
Д. нязгра́бнаму нязгра́бнай нязгра́бнаму нязгра́бным
В. нязгра́бны (неадуш.)
нязгра́бнага (адуш.)		 нязгра́бную нязгра́бнае нязгра́бныя (неадуш.)
нязгра́бных (адуш.)
Т. нязгра́бным нязгра́бнай
нязгра́бнаю		 нязгра́бным нязгра́бнымі
М. нязгра́бным нязгра́бнай нязгра́бным нязгра́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нязгра́бны, -ая, -ае.

1. Які мае непрыгожую, нястройную постаць.

Н. хлопец.

2. Няспрытны ў рухах, непаваротлівы.

Н. мужчына.

3. Груба, аляпавата зроблены (пра рэчы).

Цацка мела н. выгляд.

|| наз. нязгра́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нязгра́бны

1. уро́дливый, некраси́вый, неуклю́жий; нескла́дный; (о вещах — ещё) аляпова́тый, неизя́щный, коря́вый;

2. (о движениях) нело́вкий, неуклю́жий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязгра́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае несуразмерную, непрапарцыянальную постаць, форму; няскладны, нястройны. [Аня] вельмі змянілася: папаўнела, пахарашэла, пабыла тую няўлоўную жаночую чароўнасць, якой не хапала ёй дзесяць гадоў назад. Тады яна находзіла больш на нязграбнага хударлявага падлетка, чым на дарослую дзяўчыну. Васілевіч. У карчме амаль на самай сярэдзіне стаіць вялізная нязграбная грубка. Пестрак. Фурманкі пасталі. Завязалася гутарка. З вазоў пазлазілі нязграбныя .. дзядзькі. Мурашка.

2. Няспрытны, непаваротлівы. Здалёку пачулася нейкае няроўнае чвяканне, быццам нехта цяжкі і нязграбны прабіраецца па багністай і гразкай глебе. В. Вольскі. Сутычка з карчом была немінучая; праскочыць з такім нязграбным чаўном было ўжо нельга. Маўр.

3. перан. Пазбаўлены лагічнай паслядоўнасці; няскладны. Ні пра падгляд, ні пра падказ Мы думаць больш не смелі І свой нязграбны пераказ Пісалі, як ўмелі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапцява́ты, -ая, -ае (разм.).

Нязграбны, нехлямяжы, пазбаўлены прывабнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

целяпе́нь, -пня́, мн. -пні́, -пнёў, м. (разм.).

Нязграбны, нехлямяжы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўгалы́гі, -ая, -ае (разм.).

Вельмі высокі, худы і нязграбны.

Д. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяльпу́к

‘нязграбны чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цяльпу́к цельпукі́
Р. цельпука́ цельпуко́ў
Д. цельпуку́ цельпука́м
В. цельпука́ цельпуко́ў
Т. цельпуко́м цельпука́мі
М. цельпуку́ цельпука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нехлямя́жы, -ая, -ае.

Несамавіты; нязграбны, няўклюдны; дрэнна зроблены (аб рэчах, прадметах).

|| наз. нехлямя́жасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неграцио́зный неграцыёзны, нязгра́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)