нядрэ́нна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| нядрэ́нна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нядрэ́нна нареч., в знач. сказ. непло́хо, неду́рно;
партрэ́т н. зро́блены — портре́т непло́хо (неду́рно) сде́лан;
ну што ж, гэта н. — ну что же, это непло́хо (неду́рно);
н. было́ б перакусі́ць — непло́хо (неду́рно) бы́ло бы перекуси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сно́сно нареч. нядрэ́нна, ніштава́та, нішто́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даўжні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Той, хто ўзяў у доўг, пазычыў у каго-н.
Жыве нядрэнна сам і мае многіх даўжнікоў.
|| ж. даўжні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абстая́ць несов. обстоя́ть;
спра́ва ~таі́ць нядрэ́нна — де́ло обстои́т непло́хо
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жы́цца несов., безл. жи́ться;
яму́ жыве́цца нядрэ́нна — ему́ живётся непло́хо
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
непло́хо нареч., безл., в знач. сказ. нядрэ́нна, няке́пска, нябла́га;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шко́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.
Прыносіць шкоду¹ (у 1 знач.).
Алкаголь шкодзіць здароўю.
◊
Не шкодзіць або не шкодзіла б каму з інф. — неабходна, нядрэнна б зрабіць што-н.
Не шкодзіла б нам з’ездзіць на мора.
|| зак. нашко́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нябла́га,
1. Прысл. да неблагі.
2. у знач. вык. Нядрэнна. Вось папаўся першы шчупак. Невялічкі, але для пачатку няблага. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нішто́ ’нішто; абы-як; не шкодзіць’ (Нас.), ’нядрэнна’ (Сл. ПЗБ), ’нішто’ (Касп., Бяльк.), ’нядрэнны, нядрэнна’ (докш., Янк. Мат.; Янк. 1), ’нічога сабе, нішто’ (Гарэц.), нішчо́ ’нішто, ні адно; нічога, так сабе; нядрэнна, добра; нічога страшнага, хоць бы што; нядрэнны, неблагі; немалы’ (ТС), ’нічога, нішто’ (Мат. Гом.), укр. ніщо́ ’нішто, няма чаго’, рус. ничто́ ’нічога; добра, нядрэнна’, польск. nic ’нічога, ані трошкі’, чэш. nic ’нічога’, славац. nič, в.-луж. ničo, н.-луж. nico, славен. nȉč, серб.-харв. ни̏шта, макед. ништо, балг. нищо. Прасл. *ni‑čь(to), параўн. авест. naēčit ’нішто’ (ESSJ SG, 2, 488–490; Фасмер, 3, 76; Махэк₂, 398; Бязлай, 2, 222; Шустар-Шэўц, 13, 1001). Адносна семантыкі гл. нічога.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)