нядба́йніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нядба́йніца |
нядба́йніцы |
| Р. |
нядба́йніцы |
нядба́йніц |
| Д. |
нядба́йніцы |
нядба́йніцам |
| В. |
нядба́йніцу |
нядба́йніц |
| Т. |
нядба́йніцай
нядба́йніцаю |
нядба́йніцамі |
| М. |
нядба́йніцы |
нядба́йніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нядба́йніца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да нядбайнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безде́льница
1. разг. гульта́йка, -кі ж., ло́дарка, -кі ж.;
2. бран. нядба́йніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нядба́йла ’гультай, бестурботны чалавек’ (Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), нядба́йлік ’тс’ (Янк. 1, ТС), нядбайнік ’тс’ (лунін., Шатал.; Мат. Гом.), нядба́йліца ’тс’ (Сцяшк.), нядба́ліца ’тс’ (бялын., Янк. Мат.; Гарэц., Сл. ПЗБ), нядба́йніца (лунін., Шатал., Мат. Гом.), нядба́йліска ’тс’ (Сцяц.). Да дбаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)