нядба́йніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нядба́йніца нядба́йніцы
Р. нядба́йніцы нядба́йніц
Д. нядба́йніцы нядба́йніцам
В. нядба́йніцу нядба́йніц
Т. нядба́йніцай
нядба́йніцаю		 нядба́йніцамі
М. нядба́йніцы нядба́йніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нядба́йніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да нядбайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядба́йніца ж. Fáulenzerin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нядба́йла м., ж. гл. нядбайнік; нядбайніца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нядба́йца м., ж. разм. гл. нядбайнік; нядбайніца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безде́льница

1. разг. гульта́йка, -кі ж., ло́дарка, -кі ж.;

2. бран. нядба́йніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нядба́йла ’гультай, бестурботны чалавек’ (Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), нядба́йлік ’тс’ (Янк. 1, ТС), нядбайнік ’тс’ (лунін., Шатал.; Мат. Гом.), нядба́йліца ’тс’ (Сцяшк.), нядба́ліца ’тс’ (бялын., Янк. Мат.; Гарэц., Сл. ПЗБ), нядба́йніца (лунін., Шатал., Мат. Гом.), нядба́йліска ’тс’ (Сцяц.). Да дбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

careless

[ˈkerləs]

adj.

1) нядба́лы, нядба́йны; неру́плівы

a careless person — нядба́йла, нядба́йнік, нядба́йніца

2) бестурбо́тны, абыя́кавы

careless of danger — які́ ня дба́е, ня ду́мае пра небясьпе́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)