нетрыва́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нетрыва́лы |
нетрыва́лая |
нетрыва́лае |
нетрыва́лыя |
| Р. |
нетрыва́лага |
нетрыва́лай
нетрыва́лае |
нетрыва́лага |
нетрыва́лых |
| Д. |
нетрыва́ламу |
нетрыва́лай |
нетрыва́ламу |
нетрыва́лым |
| В. |
нетрыва́лы (неадуш.)
нетрыва́лага (адуш.) |
нетрыва́лую |
нетрыва́лае |
нетрыва́лыя (неадуш.)
нетрыва́лых (адуш.) |
| Т. |
нетрыва́лым |
нетрыва́лай
нетрыва́лаю |
нетрыва́лым |
нетрыва́лымі |
| М. |
нетрыва́лым |
нетрыва́лай |
нетрыва́лым |
нетрыва́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нетрыва́лы
1. непро́чный, ненадёжный;
2. (о продукте) скоропо́ртящийся;
3. невыно́сливый, несто́йкий;
н. чалаве́к — невыно́сливый (несто́йкий) челове́к;
4. разг. (о пище) непита́тельный; несы́тный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нетрыва́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае надзейнай моцы, якасці, хутка разбураецца. Нетрывалы падмурак. Нетрывалая драўніна. □ Грунт аказаўся нетрывалы не толькі ў простым, але і ў пераносным сэнсе. Арабей. Невялікі вецер лёгка разносіў салому, а моцныя віхуры часта зусім разбуралі нетрывалую страху. В. Вольскі.
2. перан. Няўстойлівы, ненадзейны, хісткі. Нетрывалае становішча. Нетрывалыя веды. Нетрывалае шчасце. □ Сон.. [жанок] быў трапяткі, нетрывалы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непро́чный нетрыва́лы; (некрепкий) нямо́цны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ненадёжный
1. ненадзе́йны; няпэ́ўны;
2. (непрочный) ненадзе́йны, нямо́цны, нетрыва́лы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нясто́йкі, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, якому не ўласціва стойкасць; нетрывалы, слабы. Нястойкія духі.
2. перан. Які лёгка паддаецца чужому ўплыву. Нястойкі чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кво́лы, -ая, -ае.
1. Фізічна слабы, хваравіты.
Кволае дзіця.
Кволае здароўе.
2. Далікатны, маладзенькі, які слаба развіваецца (пра расліны, грыбы і пад.).
Кволыя парасткі.
Кволыя сыраежкі.
3. Невялікі па сіле, інтэнсіўнасці, напружанасці.
К. голас.
К. плач.
4. Недастаткова моцны; нетрывалы.
Кволае крэсла.
5. перан. Нязначны, малы.
Кволыя спадзяванні.
|| наз. кво́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
негрунто́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Недастаткова абгрунтаваны; непераканаўчы. Негрунтоўнае сцвярджэння Негрунтоўная тэорыя. □ Марынка разумела добрыя намеры бацькі і ўсё ж прычыну пераходу [на другі завод] лічыла негрунтоўнай. Хадкевіч.
2. Неглыбокі, нетрывалы; слабы. Негрунтоўныя веды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлі́пкі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Слабы, хілы. Гэта быў маленькі, хліпкі чалавек сярэдніх год. Пянкрат. // перан. Слабахарактарны, бязвольны. Бацька мой засцерагаў таварышаў, што Павэлак — чалавек хліпкі, ненадзейны, што лепш яго адсунуць ад сябе, пакуль не позна. Гарэцкі.
2. Нямоцны, ненадзейны, нетрывалы. Сходкі былі хліпкія, вузкія, без усякіх поручняў — проста дзве нядбайна збітыя цвікамі дошкі. Асіпенка. // Гразкі, багністы. Магутныя гусенічныя трактары, зарываючыся ў хліпкае балота аж да верху гусеніц, цягнуць на буксіры гружаныя лесам аўтамашыны. Мяжэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эфеме́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Кароткачасовы, недаўгавечны. Але гэты новы струмень у развіцці беларускай лексікі быў эфемерным. Гіст. лекс. бел. мовы. Гэты першы «палявы» этап работы пісьменніка мае ў сабе шмат імпрэсіўнасці, ён цякучы, зменлівы, эфемерны, тут непазбежны выпадковасці, суб’ектыўнае перабольшванне і заніжэнне. У. Калеснік. // Ненадзейны, нетрывалы. І нейкая эфемерная блізкасць нарадзілася між ім [Севярынам] і гэтай невядомай істотай. Караткевіч. // Уяўны, нерэальны. Эфемерныя мары. □ Я думаў, што гэта эфемернае прадпрыемства, якое разлічана на лёгкую і хуткую нажыву ўладальніка. «Полымя».
2. Спец. Які мае адносіны да эфемераў. Эфемерная расліннасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)