несумне́нны, -ая, -ае.

Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны.

Н. поспех.

Несумненна (прысл.) правільна.

|| наз. несумне́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несумне́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. несумне́нны несумне́нная несумне́ннае несумне́нныя
Р. несумне́ннага несумне́ннай
несумне́ннае		 несумне́ннага несумне́нных
Д. несумне́ннаму несумне́ннай несумне́ннаму несумне́нным
В. несумне́нны (неадуш.)
несумне́ннага (адуш.)		 несумне́нную несумне́ннае несумне́нныя (неадуш.)
несумне́нных (адуш.)
Т. несумне́нным несумне́ннай
несумне́ннаю		 несумне́нным несумне́ннымі
М. несумне́нным несумне́ннай несумне́нным несумне́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

несумне́нны несомне́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несумне́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны. [Бутылін:] — У.. [Івановай] несумленныя задаткі вучонага. Васілевіч. Пераклад балады «Пані Твардоўская», перапоўненай народным гумарам, — несумненная ўдача перакладчыка. Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несомне́нный несумне́нны; безумо́ўны; бясспрэ́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безумо́ўны, -ая, -ае.

1. Не абмежаваны ўмовамі; безагаворачны.

Безумоўнае падпарадкаванне.

2. Бясспрэчны, несумненны.

Безумоўная перамога.

|| наз. безумо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заве́дамы, -ая, -ае.

Наперад добра вядомы; несумненны (звычайна пра што-н. адмоўнае).

З. нягоднік.

Заведамая хлусня.

Заведама (прысл.) непраўдзівыя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безумо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Не абмежаваны якімі‑н. умовамі; поўны, безагаворачны. Безумоўнае абавязацельства.

2. Бясспрэчны, несумненны. Безумоўная ўдача. Безумоўны поспех.

•••

Безумоўны рэфлекс гл. рэфлекс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае ісціне; правільны, дакладны.

Верная думка.

В. шлях.

Верна (прысл.) скалькаваць.

2. Несумненны, непазбежны.

В. выйгрыш.

Ісці на верную пагібель.

3. Надзейны, трывалы, стойкі.

Верная апора.

Верна (прысл.) служыць.

В. сябар.

В. ў каханні.

|| наз. ве́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заве́дамы, ‑ая, ‑ае.

Наперад добра вядомы; несумненны. Мікола мог гаварыць заведамую няпраўду або неймаверную лухту, але ўмеў падаць яе так пераканальна.., што ўсім хацелася верыць у яе. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)