безумо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Не абмежаваны якімі‑н. умовамі; поўны, безагаворачны. Безумоўнае абавязацельства.

2. Бясспрэчны, несумненны. Безумоўная ўдача. Безумоўны поспех.

•••

Безумоўны рэфлекс гл. рэфлекс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)