безумо́ўны, -ая, -ае.

1. Не абмежаваны ўмовамі; безагаворачны.

Безумоўнае падпарадкаванне.

2. Бясспрэчны, несумненны.

Безумоўная перамога.

|| наз. безумо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)