незнаё́мы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. незнаё́мы
Р. -
Д. -
В. -
Т. -
М. -

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

незнаё́мы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. незнаё́мы незнаё́мая незнаё́мае незнаё́мыя
Р. незнаё́мага незнаё́май
незнаё́мае		 незнаё́мага незнаё́мых
Д. незнаё́маму незнаё́май незнаё́маму незнаё́мым
В. незнаё́мы (неадуш.)
незнаё́мага (адуш.)		 незнаё́мую незнаё́мае незнаё́мыя (неадуш.)
незнаё́мых (адуш.)
Т. незнаё́мым незнаё́май
незнаё́маю		 незнаё́мым незнаё́мымі
М. незнаё́мым незнаё́май незнаё́мым незнаё́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

незнаёмы

1. прил. незнако́мый, неизве́стный;

~мыя мясці́ны — незнако́мые (неизве́стные) места́;

2. прил. незнако́мый;

н. чалаве́к — незнако́мый челове́к;

3. прил. (з чым) несве́дущий (в чём);

4. в знач. сущ. незнако́мый, незнако́мец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незнаёмы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога не ведаюць, з якім не сустракаліся раней; невядомы. Дзед Талаш і Мартын маўчаць, не спускаюць з вока незнаёмага чалавека. Колас. Спускацца паблізу на парашуце таксама нельга было.. Давялося выскачыць далекавата ад пляцоўкі над незнаёмымі зараснікамі. Кулакоўскі.

2. Неўласцівы для каго‑н.; чужы. — Калі ты завяла .. [жонку ў бальніцу]? Раніцою ж нічога не было, — сказаў ён незнаёмым самому сабе голасам. Арабей. І вуліца, і людзі, і сонца здаваліся [цётцы Эміліі] новымі, незнаёмымі. Маўр.

3. Які не зведаў, не зазнаў чаго‑н. Светлыя хмаркі — дзеткі прастору — Ціха па небе плывуць, Ім незнаёмы слёзы і гора, Смутак і жаль іх не рвуць. Колас.

4. Які не належыць да ліку знаёмых каго‑н. [Памешчык:] — Ты хто, нешта цябе я не памятаю? — Я таксама з табой незнаёмы... не даводзілася сустракацца... — працадзіў дзед скрозь зубы. Лынькоў.

5. у знач. наз. незнаёмы, ‑ага, м.; незнаёмая, ‑ай, ж. Той (тая), каго не ведаюць, хто не належыць да ліку знаёмых; чужы чалавек. Дзед Аляксей, запытаўшыся «хто там», прапусціў незнаёмага ў кухню. Паслядовіч. — Незнаёмых, сынок, начаваць не пускай. — А як раптам хто свой? — Свой? А ты адгадай, Свой, ці не? Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незнако́мый

1. прил. незнаёмы;

2. сущ. незнаёмы, -мага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барада́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек з барадой (у 2 знач.).

У дзвярах паказаўся незнаёмы б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нязве́даны, -ая, -ае.

Які не даследавалі, не вывучылі раней; зусім незнаёмы.

Н. край.

Нязведанае пачуццё.

|| наз. нязве́данасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незнаёмец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Незнаёмы, невядомы чалавек.

Таямнічы н.

|| ж. незнаёмка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незнако́мец незнаёмы, -мага м., незнаёмец, -мца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несве́дущий недасве́дчаны; (неопытный) няво́пытны; незнаёмы (з чым);

несве́дущий в бухгалте́рии недасве́дчаны (няво́пытны) у бухгалтэ́рыі, незнаёмы з бухгалтэ́рыяй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)