недазво́лены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
недазво́лены |
недазво́леная |
недазво́ленае |
недазво́леныя |
| Р. |
недазво́ленага |
недазво́ленай
недазво́ленае |
недазво́ленага |
недазво́леных |
| Д. |
недазво́ленаму |
недазво́ленай |
недазво́ленаму |
недазво́леным |
| В. |
недазво́лены (неадуш.)
недазво́ленага (адуш.) |
недазво́леную |
недазво́ленае |
недазво́леныя (неадуш.)
недазво́леных (адуш.) |
| Т. |
недазво́леным |
недазво́ленай
недазво́ленаю |
недазво́леным |
недазво́ленымі |
| М. |
недазво́леным |
недазво́ленай |
недазво́леным |
недазво́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недазво́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
недазво́лены |
недазво́леная |
недазво́ленае |
недазво́леныя |
| Р. |
недазво́ленага |
недазво́ленай
недазво́ленае |
недазво́ленага |
недазво́леных |
| Д. |
недазво́ленаму |
недазво́ленай |
недазво́ленаму |
недазво́леным |
| В. |
недазво́лены (неадуш.)
недазво́ленага (адуш.) |
недазво́леную |
недазво́ленае |
недазво́леныя (неадуш.)
недазво́леных (адуш.) |
| Т. |
недазво́леным |
недазво́ленай
недазво́ленаю |
недазво́леным |
недазво́ленымі |
| М. |
недазво́леным |
недазво́ленай |
недазво́леным |
недазво́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недазво́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
недазво́лены |
недазво́леная |
недазво́ленае |
недазво́леныя |
| Р. |
недазво́ленага |
недазво́ленай
недазво́ленае |
недазво́ленага |
недазво́леных |
| Д. |
недазво́ленаму |
недазво́ленай |
недазво́ленаму |
недазво́леным |
| В. |
недазво́лены (неадуш.)
недазво́ленага (адуш.) |
недазво́леную |
недазво́ленае |
недазво́леныя (неадуш.)
недазво́леных (адуш.) |
| Т. |
недазво́леным |
недазво́ленай
недазво́ленаю |
недазво́леным |
недазво́ленымі |
| М. |
недазво́леным |
недазво́ленай |
недазво́леным |
недазво́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недазво́лены недозво́ленный, неразрешённый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недазво́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Забаронены, недапушчальны. Турсевіч дагадваўся, што настаўніцкая моладзь, захапляючыся рэвалюцыйнай пнынню, збіраецца ўпотай для нейкай недазволенай справы. Колас.
2. у знач. наз. недазво́ленае, ‑ага, н. Тое, што недазволена. Лёня адчуваў, што Кастусь гаворыць правільна. Нельга рабіць недазволенае. І ўсё-такі ён паспрабаваў запярэчыць. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нелега́льны, -ая, -ае.
Недазволены законам, падпольны.
Нелегальная літаратура.
Нелегальнае становішча.
|| наз. нелега́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
недозво́ленный недазво́лены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
возбранённый забаро́нены; недазво́лены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фол, ‑у, м.
Грубы, недазволены прыём у спартыўнай гульні.
[Ад англ. foul — нячэсны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няёмкі, -ая, -ае.
1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.
Няёмкая поза.
2. Непрыемны, цяжкі.
Трапіць у няёмкае становішча.
3. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай; недарэчны.
Няёмка (прысл.) умешвацца ў размову бацькоў.
|| наз. няёмкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)