недаву́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
недаву́к |
недаву́кі |
| Р. |
недаву́ка |
недаву́каў |
| Д. |
недаву́ку |
недаву́кам |
| В. |
недаву́ка |
недаву́каў |
| Т. |
недаву́кам |
недаву́камі |
| М. |
недаву́ку |
недаву́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недаву́к м. недоу́чка м. и ж.; не́доросль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недаву́к, ‑а, м.
Тое, што і недавучка (пра мужчыну).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)