невядо́мы, -ая, -ае.

1. Такі, якога не ведаюць, аб якім няма звестак; незнаёмы.

Н. востраў.

2. Які не карыстаецца вялікай папулярнасцю; малавядомы.

Н. аўтар.

3. Нязведаны, не перажыты раней.

Невядомае пачуццё.

4. у знач. наз. невядо́мы, -ага, м.; невядо́мая, -ай, ж. Незнаёмы, незнаёмая.

Прыходзіў н.

5. у знач. наз. невядо́мае, -ага, н. Аб чым-н. нязведаным.

Крок у невядомае.

6. у знач. наз. невядо́мае, -ага, н. У матэматыцы: велічыня, якую трэба знайсці.

Ураўненне з двума невядомымі.

|| наз. невядо́масць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Хутка кінуцца, пабегчы куды-н.

Невядомая постаць матнулася цераз дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невядо́мы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. невядо́мы невядо́мая невядо́мае невядо́мыя
Р. невядо́мага невядо́май
невядо́мае		 невядо́мага невядо́мых
Д. невядо́маму невядо́май невядо́маму невядо́мым
В. невядо́мы (неадуш.)
невядо́мага (адуш.)		 невядо́мую невядо́мае невядо́мыя (неадуш.)
невядо́мых (адуш.)
Т. невядо́мым невядо́май
невядо́маю		 невядо́мым невядо́мымі
М. невядо́мым невядо́май невядо́мым невядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зэт, ‑а, М зэце, м.

1. Назва апошняй літары (z) лацінскага алфавіта.

2. У матэматыцы — невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (разам з літарамі x, y).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́грэк, ‑а, м.

1. Назва перадапошняй літары (y) лацінскага алфавіта.

2. Невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (побач з літарамі x, z). // Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок не названай асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ікс, ‑а, м.

1. Назва трэцяй ад канца літары (x) лацінскага алфавіта.

2. Невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (побач з літарамі y, z). // Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок не названай асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пуштэ́нт ’камень, якім націраюць боты для глянцу’ (Бяльк.). Запазычанне, крыніца невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ёрбалка ’бервяно, на якое кладзецца столь’ (Касп.). Магчыма, кантамінаваная форма. Крыніца першай часткі слова (ёр‑) невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неве́домый невядо́мы; (таинственный) таямні́чы;

неве́домая си́ла невядо́мая (таямні́чая) сі́ла;

неве́домые места́ невядо́мыя ме́сцы (мясці́ны);

неве́домый (кому, чему) невядо́мы (каму, чаму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Падкі́днік, подкіднік ’бабок трохлісты, Menyanthes trifoliata L.’ (Бейл.). Зыходзячы са словаўтваральнай структуры, утварэнне ад прыметніка *падкідны, які да кідаць (гл.); але семантычная матывацыя невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)