неадме́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неадме́нны неадме́нная неадме́ннае неадме́нныя
Р. неадме́ннага неадме́ннай
неадме́ннае		 неадме́ннага неадме́нных
Д. неадме́ннаму неадме́ннай неадме́ннаму неадме́нным
В. неадме́нны (неадуш.)
неадме́ннага (адуш.)		 неадме́нную неадме́ннае неадме́нныя (неадуш.)
неадме́нных (адуш.)
Т. неадме́нным неадме́ннай
неадме́ннаю		 неадме́нным неадме́ннымі
М. неадме́нным неадме́ннай неадме́нным неадме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неадме́нны неадме́нная неадме́ннае неадме́нныя
Р. неадме́ннага неадме́ннай
неадме́ннае		 неадме́ннага неадме́нных
Д. неадме́ннаму неадме́ннай неадме́ннаму неадме́нным
В. неадме́нны (неадуш.)
неадме́ннага (адуш.)		 неадме́нную неадме́ннае неадме́нныя (неадуш.)
неадме́нных (адуш.)
Т. неадме́нным неадме́ннай
неадме́ннаю		 неадме́нным неадме́ннымі
М. неадме́нным неадме́ннай неадме́нным неадме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадме́нны непреме́нный;

н. член — уст. непреме́нный член

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неадме́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Абавязковы, неабходны. Ганне трэба было асабліва трымацца няпісанага, але неадменнага закону. Мележ. // Традыцыйны, звычаёвы. На гэты раз неадменнае «Будзьце здаровы» прагучала яшчэ больш бадзёра. Шахавец.

2. Уст. У дарэвалюцыйнай Расіі — уваходзіла ў склад назваў некаторых пасад (у значэнне пастаянны). Неадменны сакратар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Неадме́нны ’абавязковы; пастаянны’ (ТСБМ). Меркаванні Баханькова (Весці АН БССР, 1981, 1, 120) аб калькаванні ў беларускай літаратурнай мове рус. непременный ’тс’ могуць адносіцца толькі да ужывання слова ў адміністрацыйнай сферы (неадменны сакратар = непременный секретарь, пасада ў дарэвалюцыйнай Расіі), паколькі неадменны ’абавязковы, які нельга адмяніць’ фіксуецца яшчэ Насовічам: неодменное даю слово (333).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непреме́нный

1. (обязательный) абавязко́вы;

непреме́нное усло́вие абавязко́вая ўмо́ва;

2. (постоянный) уст. неадме́нны;

непреме́нный секрета́рь неадме́нны сакрата́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)