насо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
насо́к |
наскі́ |
| Р. |
наска́ |
наско́ў |
| Д. |
наску́ |
наска́м |
| В. |
насо́к |
наскі́ |
| Т. |
наско́м |
наска́мі |
| М. |
наску́ |
наска́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падно́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.
Частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні.
На хаду падноскі адарве (перан.: пра вельмі спрытнага чалавека).
|| прым. падно́скавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
танке́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Суцэльная падэшва, якая паступова патаўшчаецца ад наска да пяткі.
Туфлі на танкетцы.
2. мн. Лёгкі жаночы абутак на такой падэшве.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падно́сак, ‑ска, м.
Частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні.
•••
На хаду падноскі адарваць гл. адарваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абца́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
Дэталь абутку ў выглядзе падстаўкі, якая прыпадымае пятку вышэй узроўню наска.
Боты на высокіх абцасах.
◊
Трымаць пад абцасам каго-н. — трымаць у поўным падпарадкаванні.
|| памянш. абца́сік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. абца́савы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паднара́д, ‑а, М ‑радзе, м.
Спец. Падкладка ў абутку ад пад’ёму да наска. Падшыць паднарад пад перады. □ Белы паднарад халяў і шырокія кішэні галіфэ.. рабілі.. [Пашку] нязграбным, чымсьці падобным на маладога пеўніка... Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Танке́ткі ’лёгкі жаночы абутак, басаножкі’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл.), танке́тка ’суцэльная падэшва, якая патаўшчаецца ад наска да пяткі’ (ТСБМ). Вобразнае збліжэнне з танке́тка ’лёгкая баявая гусенічная бронемашына’ (ТСБМ), памянш. ад танк (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падно́сак ’частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Некр., Янк. 1), падно́ска (Бяльк., Сл. ПЗБ), подно́сок ’тс’ (ТС). Да насок (гл.). Параўн. рус. арханг. подносо́чники ’падноскі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пыло́к, ‑лку, м.
1. Памянш. да пыл (у 1 знач.); невялікі, нязначны пыл. [Пан Зыгмунт] нізка нахіліўся, паспеўшы.. змахнуць пылок з наска свайго бота. Лынькоў. На ўзгорку кур[ыць] пылок .. Імчыць легкавая машына. Навуменка.
2. Клеткі, якія развіваюцца ў пыльніках тычынак і ўдзельнічаюць у размнажэнні раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паднара́д ’падкладка ў абутку ад пад’ёму да наска’ (ТСБМ, Інстр. I, Сцяшк.), поднара́д ’тс’ (ТС). Рус. поднаря́д ’тс’, аддзеяслоўнае ўтварэнне ад поднарядить ’падшываць нарад або паанарад’ < нарядить < ряд. У бел., відаць, з рус., паколькі дзеясловы ад рад бел. м. не ўласцівыя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)