напе́рчыць гл. перчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напе́рчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напе́рчу напе́рчым
2-я ас. напе́рчыш напе́рчыце
3-я ас. напе́рчыць напе́рчаць
Прошлы час
м. напе́рчыў напе́рчылі
ж. напе́рчыла
н. напе́рчыла
Загадны лад
2-я ас. напе́рчы напе́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час напе́рчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напе́рчыць сов. напе́рчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Пасыпаць перцам, пакласці многа перцу. Наперчыць суп. Наперчыць памідоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што.

Пасыпаць перцам.

П. булён.

|| зак. напе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і папе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напе́рчить сов. напе́рчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Вельмі наперчыць.

П. боршч.

|| незак. перапе́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напе́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Моцна наперчыць, насыпаць перцу ў што‑н. Праперчыць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)