Verbum

наме́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Замысел што-н. зрабіць.

Добрыя намеры.

◊

З намерам — з пэўнай мэтай, знарок.

імкне́нне, -я, н.

1. гл. імкнуцца.

2. Настойлівая цяга, рашучая мэтанакіраванасць да чаго-н.; намеры, жаданні.

І. да запаветнай мэты.

І. да перамогі.

шку́рны, -ая, -ае.

1. гл. шкура.

2. Заснаваны на імкненні толькі да асабістых выгад, інтарэсаў на шкоду інтарэсам грамадства, своекарыслівы (разм., пагард.).

Шкурныя намеры.

вы́ведаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Разведаць што-н. такое, што трымаецца ў тайне.

В. тайны.

В. чые-н. намеры.

|| незак. выве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

кары́слівы, -ая, -ае.

1. Заснаваны на карысці, які мае на ўвазе выгаду, карысць.

Карыслівыя намеры.

Карыслівая разважлівасць.

2. Які імкнецца да асабістай выгады, нажывы.

К. чалавек.

|| наз. кары́слівасць, -і, ж.

заду́ма, -ы, мн. -ы, -ду́м, ж.

1. Тое, што задумана, намечана, намеры.

Стратэгічная з.

Здзяйсненне задумы.

2. Закладзены ў творы сэнс, ідэя.

Творчая з. аўтара.

3. Задуменнасць, заклапочанасць.

Сядзець у задуме.

інтэрве́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Агрэсіўнае ўмяшанне адной або некалькіх дзяржаў, звычайна ўзброенае, ва ўнутраныя справы другой дзяржавы.

|| прым. інтэрвенцы́йны, -ая, -ае і інтэрвенцыяні́сцкі, -ая, -ае.

Інтэрвенцыйныя войскі.

Інтэрвенцыянісцкія намеры.

заяві́ць, -яўлю́, -я́віш, -я́віць; -я́ўлены; зак., што, аб чым, пра што і са злуч. «што».

Зрабіць заяву аб чым-н.

З. аб сваім намеры.

З. у міліцыю пра крадзеж.

|| незак. заяўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.