нама́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нама́д |
нама́ды |
| Р. |
нама́да |
нама́даў |
| Д. |
нама́ду |
нама́дам |
| В. |
нама́да |
нама́даў |
| Т. |
нама́дам |
нама́дамі |
| М. |
нама́дзе |
нама́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нома́д ист. нама́д, -да м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нама́ды, ‑аў; адз. намад, ‑а, М ‑дзе, м.
Гіст. Народы, плямёны, якія качуюць; качэўнікі.
[Ад грэч. nomás (nomádos) — які качуе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)