нама́ды, ‑аў; адз. намад, ‑а, М ‑дзе, м.
Гіст. Народы, плямёны, якія качуюць; качэўнікі.
[Ад грэч. nomás (nomádos) — які качуе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)