накіро́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. накіро́ўваю накіро́ўваем
2-я ас. накіро́ўваеш накіро́ўваеце
3-я ас. накіро́ўвае накіро́ўваюць
Прошлы час
м. накіро́ўваў накіро́ўвалі
ж. накіро́ўвала
н. накіро́ўвала
Загадны лад
2-я ас. накіро́ўвай накіро́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час накіро́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накіро́ўваць несов.

1. в разн. знач. направля́ть;

2. (научать) наставля́ть;

3. направля́ть, устремля́ть; обраща́ть;

1-3 см. накірава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накіро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да накіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак.

1. каго-што. Вызначыць, надаць кірунак руху каму-, чаму-н.

Н. машыны ў горад.

2. Сканцэнтраваць што-н. на кім-, чым-н., супраць чаго-н.

Н. усе сілы на выкананне задання.

Н. увагу.

3. каго-што. Паслаць, адправіць, даць прызначэнне.

Н. хворага да ўрача.

4. каго (што). Даючы парады, навучыць чаму-н. добраму.

Н. на правільны шлях.

|| незак. накіро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. накірава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накіро́ўванне ср. направле́ние; см. накіро́ўваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наставля́ть​II несов. (учить) навуча́ць, павуча́ць; (направлять) накіро́ўваць;

◊

наставля́ть на путь и́стинный накіро́ўваць на пра́вільны шлях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накіро́ўваючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад накіроўваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які прымушае што‑н. рухацца ў пэўным кірунку. Накіроўваючыя ролікі.

3. Дзеепрысл. незак. ад накіроўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накіроўваць — накіраваць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэспандава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; незак. (кніжн.).

1. Накіроўваць куды-н. карэспандэнцыю (у 3 знач.; уст.).

2. з чым. Адпавядаць чаму-н., суадносіцца з чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Накіраваць (накіроўваць), паслаць (пасылаць) што‑н. на пэўны адрас. Адрасаваць пісьмо маці. // Накіраваць (накіроўваць), звярнуць (звяртаць) да каго‑, чаго‑н. Я адрасую слова Да Аб’яднаных Нацый. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)