накурэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Напусціць дыму; накуродымець.

Галавешкі накурэлі поўную хату дыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накурэ́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. накурэ́е накурэ́юць
Прошлы час
м. накурэ́ў накурэ́лі
ж. накурэ́ла
н. накурэ́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накурэ́ць сов. (напустить копоти) накопти́ть;

галаве́шка ~рэ́ла — голове́шка накопти́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накурэ́ць, ‑эе; зак.

Напусціць дыму; накуродымець. Накурэла галавешка ў хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накуро́дымець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -міць; зак.

Вылучыць з сябе шмат куродыму, сажы; накурэць.

Лямпа накуродымела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накуро́дымець, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

Напусціць куродыму; накурэць. Лямпа накуродымела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накопте́ть сов. накурэ́ць, накуро́дымець, накурады́мець разг.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накопти́ть сов.

1. (приготовить копчением) навэ́ндзіць;

2. (покрыть копотью) накурэ́ць, закуры́ць, накуро́дыміць; накурады́міць разг.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)