накла́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. накла́д накла́ды
Р. накла́ду накла́даў
Д. накла́ду накла́дам
В. накла́д накла́ды
Т. накла́дам накла́дамі
М. накла́дзе накла́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

накла́д м. тира́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накла́д м., спец.

1. (действие) наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.;

2. (ущерб) стра́та, -ты ж., уро́н, -ну м.; про́йгрыш, -шу м.;

◊

оста́ться в накла́де прайгра́ць, стра́ціць, пане́сці стра́ту;

не бу́дешь в накла́де нічо́га не прайгра́еш (не стра́ціш);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тира́ж тыра́ж, -жу́ м.; накла́д, -ду м.;

◊

вы́йти в тира́ж вы́йсці ў тыра́ж;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тыра́ж ‘розыгрыш выйгрышаў’, ‘наклад друкаванага выдання’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рус. тира́ж, запазычанага з франц. tirage ‘тыраж’, з першаснага значэння ‘выцягванне жэрабя’, якое ад tirer ‘цягнуць’, што выводзяць з народнай націны (Фасмер, 4, 60; ЕСУМ, 5, 571; Арол, 4, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)