нака́тка ж., тех. нака́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тка ж.

1. (действие) нако́чванне, -ння ср.; нака́тка, -кі ж.; см. наката́ть​ 1—4, накати́ть​ 1;

2. техн. нака́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. накатаць (у 1 знач.).

2. Спец. Паверхня металу, атрыманая шляхам дэфармавання і ўшчыльнення яго верхняга слон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наката́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; нака́таны; зак., што і чаго.

1. Нанесці на паверхню чаго-н. малюнак, узор і пад. пры дапамозе спецыяльных прыстасаванняў.

Н. узор.

Н. набор.

2. Хутка або наспех напісаць (разм.).

Н. пісьмо.

|| незак. нака́тваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.); наз. нака́тванне, -я, н.

|| наз. нака́т, -у, М -ка́це, м. (да 1 знач.) і нака́тка, -і, ДМ -тцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нако́чванне ср. нака́тывание, нака́тка ж.; см. нако́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)