нака́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. накатаць (у 1 знач.).
2. Спец. Паверхня металу, атрыманая шляхам дэфармавання і ўшчыльнення яго верхняга слон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)