накати́ть сов.

1. накаці́ць;

2. (прикатить в каком-л. количестве) накаці́ць, мног. панако́чваць;

3. (катясь, надвинуться, покрыть собой кого-л., что-л.) накаці́ць, набе́гчы;

накати́ла волна́ накаці́ла (набе́гла) хва́ля;

4. (внезапно, неожиданно появиться, возникнуть) разг. надысці́, нахапі́цца, навалі́цца;

накати́ли но́вые собы́тия надышлі́ (нахапі́ліся, навалі́ліся) но́выя падзе́і;

5. (приехать в большом количестве) разг. нае́хаць, мног. панаязджа́ць;

6. перен., прост. (внезапно, неожиданно охватить кого-л., о чувстве, состоянии) найсці́; напа́сці; апанава́ць, агарну́ць;

на него́ накати́ло безл. на яго́ найшло́ (напа́ла);

на него́ накати́лась злость на яго́ найшла́ (напа́ла) злосць, яго́ апанава́ла (агарну́ла) злосць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)