назнача́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. назнача́ю назнача́ем
2-я ас. назнача́еш назнача́еце
3-я ас. назнача́е назнача́юць
Прошлы час
м. назнача́ў назнача́лі
ж. назнача́ла
н. назнача́ла
Загадны лад
2-я ас. назнача́й назнача́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час назнача́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

назнача́ць несов.

1. в разн. знач. назнача́ть; (устанавливать — ещё) определя́ть;

2. (ставить метку, знак) намеча́ть;

1, 2 см. назна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назнача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да назначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. каго (што). Прызначыць на якую-н. пасаду, працу.

Н. загадчыкам кафедры.

2. што. Намеціць, вызначыць тэрмін.

Н. сустрэчу на вечар.

3. што. Устанавіць (зарплату, пенсію і пад.).

Н. пенсію.

4. што. Прысудзіць (у якой-н. гульні).

Н. штрафны ўдар.

5. што. Паставіць знак, пазначыць меткай.

Н. дрэвы на высечку.

|| незак. назнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. назначэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назнача́ть несов.

1. назнача́ць, прызнача́ць;

2. (устанавливать) вызнача́ць; назнача́ць; (на должность, работу) назнача́ць, прызнача́ць; (ставить кем-л.) ста́віць; (направлять куда-л.) накіро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назнача́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да назначыцца.

2. Зал. да назначаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назна́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. назна́чу назна́чым
2-я ас. назна́чыш назна́чыце
3-я ас. назна́чыць назна́чаць
Прошлы час
м. назна́чыў назна́чылі
ж. назна́чыла
н. назна́чыла
Загадны лад
2-я ас. назна́ч назна́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час назна́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цані́ць, цаню́, цэ́ніш, цэ́ніць; цэ́нены; незак., каго-што.

1. Вызначаць грашовы кошт каму-, чаму-н.; назначаць цану.

Ц. тавар.

2. Прызнаваць важнасць, каштоўнасць, значэнне каго-, чаго-н.

Ц. духоўныя якасці чалавека.

Ц. дружбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вымено́вываць, вы́меніць ’называць па імені, назначаць’ (Нас.). З вы‑ і іменовываць, іменаваць з наступным сцягненнем. Гл. імя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

назнача́цца несов.

1. обознача́ться, намеча́ться; см. назна́чыцца;

2. страд. назнача́ться; определя́ться; намеча́ться; см. назнача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)