назнача́ць, назна́чыць разм.
1. (прызначыць) bestímmen vt, féstsetzen аддз. vt;
назнача́ць штраф éine Stráfe verhängen (каму-н. über A);
назнача́ць пасе́джанне éine Sítzung ánberaumen [ánsetzen];
назнача́ць вы́бары die Wáhlen áusschreiben*;
2. (надаць годнасць) ernénnen* vt, éinsetzen vt; berúfen* vt, benénnen* vt;
3. (прадпісаць) ánordnen vt;
назнача́ць ле́кі éine Arznéi verschréiben*; гл. тс. прызначаць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
verórdnen
vt
1) пастанаўля́ць; зага́дваць
2) прапі́сваць (лекі); назнача́ць (рэжым)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verhängen
vt
1) заве́шваць
2) назнача́ць; пастанаўля́ць; аб’яўля́ць
den Belágerungszustand ~ — аб’яві́ць аса́днае стано́вішча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Zusámmenwirkung
f -, -en узаемадзе́янне, узго́дненыя дзе́янні
auf ~ ánweisen* — вайск. назнача́ць для суме́сных дзе́янняў [для падтры́мкі]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Stráfschlag
m -(e)s, -schläge спарт. штрафны́ ўда́р (хакей)
einen ~ verhängen — назнача́ць штрафны́ ўда́р
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zúweisen
* vt (D)
1) накіро́ўваць, назнача́ць (напр. на працу)
2) прадстаўля́ць, назнача́ць (напр. пенсію); адво́дзіць (што-н. каму-н.); адлі́чваць (суму каму-н.); надзяля́ць (каго-н. чым-н.); вайск. прыдава́ць (напр., сродкі часцям)
3) прадпі́сваць (што-н. каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
assign
[əˈsaɪn]
v.t.
1) назнача́ць, прызнача́ць
The judge assigned a day for the trial — Судзьдзя́ прызна́чыў дзень суду́
2) дава́ць, задава́ць
to assign homework — зада́ць ха́тнюю пра́цу
3) устанаўля́ць, выяўля́ць
No cause could be assigned to the fire — Не маглі́ вы́явіць прычы́ны пажа́ру
4) перадава́ць (маёмасьць, правы́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Máßnahme
f -, -n мерапрые́мства
~n tréffen* [ergréifen*] — прыма́ць ме́ры, рабі́ць за́хады
~n verfügen — назнача́ць ме́ры [мерапрые́мствы]
~n éinleiten — намяча́ць мерапрые́мствы
~n féstlegen — распрацава́ць мерапрые́мствы; устанаві́ць ме́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
berúfen
*
1.
vt
1) закліка́ць; скліка́ць (сход і да т.п.)
2) запраша́ць, назнача́ць (на працу); (in A) выбіра́ць (у які-н. орган)
2.
(sich)
(auf A)
1) спасыла́цца (на каго-н., на што-н.)
2) звярта́цца, апелява́ць (да каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zúteilen
vt (D)
1) дава́ць, даруча́ць (што-н. каму-н.)
2) удзяля́ць, выдзяля́ць (што-н. каму-н.)
3) прысуджа́ць (што-н. каму-н.)
4) назнача́ць (каго-н. куды-н.)
5) прымацо́ўваць (каго-н. да каго-н.)
6) вайск. прыдава́ць (сілы, сродкі войскам); прыкамандзіро́ўваць (каго-н. да каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)