нады́баць
‘знайсці, набыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нады́баю |
нады́баем |
| 2-я ас. |
нады́баеш |
нады́баеце |
| 3-я ас. |
нады́бае |
нады́баюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нады́баў |
нады́балі |
| ж. |
нады́бала |
| н. |
нады́бала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
нады́бай |
нады́байце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
нады́баўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Нады́баць ’натрапіць, сустрэць’ (Сцяшк. Сл.; Сцяц., в.-дзв., Шатал.), надыбаць ’наткнуцца, набрысці’ (слонім., Нар. лекс.; Сл. ПЗБ), параўн. надыбаць рой ’знайсці ў лесе дупло з роем’ (ашм., З нар. сл.). Да ды́баць ’ісці, чыкільгаць’ (гл.), параўн. надыйсці́ ’натрапіць’: надышоў на грыбы (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)