надуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надуру́ наду́рым
2-я ас. наду́рыш наду́рыце
3-я ас. наду́рыць наду́раць
Прошлы час
м. надуры́ў надуры́лі
ж. надуры́ла
н. надуры́ла
Загадны лад
2-я ас. надуры́ надуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надуры́ць сов. (что) задури́ть;

н. галаву́ — задури́ть го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго.

Разм. У выразе: надурыць галаву каму — затлуміць каго‑н., пазбавіць здольнасці ясна разважаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наморо́чить сов., прост. намаро́чыць, надуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надурава́ць

‘надурыць, падмануць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надуру́ю надуру́ем
2-я ас. надуру́еш надуру́еце
3-я ас. надуру́е надуру́юць
Прошлы час
м. надурава́ў надурава́лі
ж. надурава́ла
н. надурава́ла
Загадны лад
2-я ас. надуру́й надуру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надурава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надури́ть сов., прост.

1. надуры́ць; (наделать глупостей) нарабі́ць глу́пства;

2. (нашалить) надурэ́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)