надуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго.
Разм. У выразе: надурыць галаву каму — затлуміць каго‑н., пазбавіць здольнасці ясна разважаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)