надзіма́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надзіма́ны надзіма́ная надзіма́нае надзіма́ныя
Р. надзіма́нага надзіма́най
надзіма́нае		 надзіма́нага надзіма́ных
Д. надзіма́наму надзіма́най надзіма́наму надзіма́ным
В. надзіма́ны (неадуш.)
надзіма́нага (адуш.)		 надзіма́ную надзіма́нае надзіма́ныя (неадуш.)
надзіма́ных (адуш.)
Т. надзіма́ным надзіма́най
надзіма́наю		 надзіма́ным надзіма́нымі
М. надзіма́ным надзіма́най надзіма́ным надзіма́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надзіма́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надзіма́ны надзіма́ная надзіма́нае надзіма́ныя
Р. надзіма́нага надзіма́най
надзіма́нае		 надзіма́нага надзіма́ных
Д. надзіма́наму надзіма́най надзіма́наму надзіма́ным
В. надзіма́ны (неадуш.)
надзіма́нага (адуш.)		 надзіма́ную надзіма́нае надзіма́ныя (неадуш.)
надзіма́ных (адуш.)
Т. надзіма́ным надзіма́най
надзіма́наю		 надзіма́ным надзіма́нымі
М. надзіма́ным надзіма́най надзіма́ным надзіма́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надзіма́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надзіма́ны надзіма́ная надзіма́нае надзіма́ныя
Р. надзіма́нага надзіма́най
надзіма́нае		 надзіма́нага надзіма́ных
Д. надзіма́наму надзіма́най надзіма́наму надзіма́ным
В. надзіма́ны (неадуш.)
надзіма́нага (адуш.)		 надзіма́ную надзіма́нае надзіма́ныя (неадуш.)
надзіма́ных (адуш.)
Т. надзіма́ным надзіма́най
надзіма́наю		 надзіма́ным надзіма́нымі
М. надзіма́ным надзіма́най надзіма́ным надзіма́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надзіма́ны

1. (надуваемый воздухом) надувно́й;

2. перен. напы́щенный, надме́нный, спеси́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надзіма́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які надзімаецца паветрам або газам. Надзіманая лодка.

2. перан. Разм. Поўны пыхі, важнасці; ганарысты. Твар інспектара пыхаў такой грэблівасцю, такой надзіманай непавагай, што Кох аж разгубіўся. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надувно́й надзіма́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наду́тый

1. прич. надзьму́ты;

2. прич. ашука́ны, абду́раны; см. наду́ть;

3. прич. (увеличенный в объёме) надзьму́ты; (набухший) набрыня́лы;

4. прил., разг. (важный, высокомерный) надзьму́ты, надзіма́ны; (спесивый) ганарлі́вы, ганары́сты, фанабэ́рысты, пыхлі́вы;

5. прил., разг. (обиженный) надзьму́ты; насу́плены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)