надзе́йна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
надзе́йна надзе́йней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надзе́йна нареч. надёжно; см. надзе́йны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надёжно нареч.

1. надзе́йна; (верно) пэ́ўна;

2. (прочно) надзе́йна, мо́цна, трыва́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пэ́ўна.

1. прысл. Надзейна, безумоўна.

Пасяджэнне адбудзецца п.

2. пабочн. сл. Відаць, відавочна, мабыць.

Ён, п., сёння не прыедзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угрунтава́ны, -ая, -ае.

1. Зроблены надзейна, моцна.

У. падмурак.

2. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі, меркаваннямі.

У. довад.

|| наз. угрунтава́насць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераклінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Выбіўшы клін, заклінаваць што‑н. нанава, іначай, больш надзейна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсе́к, ‑а, м.

Спец. Ізаляванае аддзяленне карабля, самалёта і пад.; памяшканне спецыяльнага прызначэння. □ [Паліва] надзейна ізалявана ад адсекаў, дзе захаваны запасы канцэнтраваных прадуктаў харчавання, вады, вадкага кіслароду. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угрунтава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад угрунтаваць.

2. у знач. прым. Зроблены надзейна, моцна. Угрунтаваны падмурак.

3. у знач. прым. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі, меркаваннямі. Угрунтаваны довад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рна,

1. Прысл. да верны (у 1–4 знач.).

2. у знач. вык. Вельмі надзейна, абавязкова. [Бародзіч:] — Пакуль гэта ўсё будзе, справа, вядома, зацягнецца, але затое гэта будзе верна і цвёрда. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Каро́зленькі ’Закарузлы’ (Мар. од.). Да кара (Фасмер, % 78). Больш ’надзейна да карузлы, (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)