нагуля́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нагуля́ны нагуля́ная нагуля́нае нагуля́ныя
Р. нагуля́нага нагуля́най
нагуля́нае		 нагуля́нага нагуля́ных
Д. нагуля́наму нагуля́най нагуля́наму нагуля́ным
В. нагуля́ны (неадуш.)
нагуля́нага (адуш.)		 нагуля́ную нагуля́нае нагуля́ныя (неадуш.)
нагуля́ных (адуш.)
Т. нагуля́ным нагуля́най
нагуля́наю		 нагуля́ным нагуля́нымі
М. нагуля́ным нагуля́най нагуля́ным нагуля́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагуля́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нагуля́ны нагуля́ная нагуля́нае нагуля́ныя
Р. нагуля́нага нагуля́най
нагуля́нае		 нагуля́нага нагуля́ных
Д. нагуля́наму нагуля́най нагуля́наму нагуля́ным
В. нагуля́ны (неадуш.)
нагуля́нага (адуш.)		 нагуля́ную нагуля́нае нагуля́ныя (неадуш.)
нагуля́ных (адуш.)
Т. нагуля́ным нагуля́най
нагуля́наю		 нагуля́ным нагуля́нымі
М. нагуля́ным нагуля́най нагуля́ным нагуля́ных

Кароткая форма: нагуля́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагуля́ны

1. в разн. знач. нагу́лянный;

2. наи́гранный;

1, 2 см. нагуля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагуля́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нагуляць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пригу́лянный нагуля́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагу́лянный

1. нагуля́ны;

2. адпа́свены; см. нагуля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пугаля́нка ’страва, прыгатаваная з аўсянай мукі на кіслай рошчыне’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Відаць, ад пу́гаць ’сёрбаць’ (гл.), варыянт ногаць ’тс’ (ашм., Стан.), ці іранічнае ўтварэнне ад нагуляны (ад гуляць) з фанетычнай зменай па- > пу‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)