навядзе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| навядзе́нне | |
| навядзе́нню | |
| навядзе́нне | |
| навядзе́ннем | |
| навядзе́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
навядзе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| навядзе́нне | |
| навядзе́нню | |
| навядзе́нне | |
| навядзе́ннем | |
| навядзе́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыёптр, ‑а,
Прыстасаванне для
[Ад грэч. dioptron — люстра.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гля́нцавы, ‑ая, ‑ае.
1. Пакрыты глянцам; бліскучы.
2. Які прыдае глянец, прызначаны для
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыцэ́л, -а і -у,
1. -а,
2. -у. Навядзенне на цэль, прыцэльванне.
Узяць (браць) на прыцэл каго-, што
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Пуцэ́лцал ’шавецкая прылада для
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тра́са, ‑ы,
1. Лінія на карце або на зямной паверхні, якая намячае кірунак чаго‑н. (канала, чыгункі, лініі электраперадач і пад.).
2. Дарога, якая злучае важныя аб’екты, населеныя пункты і пад.
3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.
[Ад ням. Trasse — кірунак лініі, шляху.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пара́дак, ‑дку,
1. Правільная, наладжаная сістэма размяшчэння чаго‑н.; належны стан чаго‑н.
2. Устаноўлены лад, план, сістэма кіравання.
3. Расклад, распарадак; спосаб.
4. Пэўная паслядоўнасць, устаноўлены ход чаго‑н., чарговасць.
5. Спосаб, метад, правілы ажыццяўлення чаго‑н.
6.
7. Вайсковае пастраенне, строй.
8. Група блізкароднасных сямей у сістэматыцы жывёл і раслін.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)