наваражы́ць, -ражу́, -ро́жыш, -ро́жыць; -ро́жаны; зак., што і чаго (разм.).

Варожачы, прадказаць.

Н. доўгае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваражы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наваражу́ наваро́жым
2-я ас. наваро́жыш наваро́жыце
3-я ас. наваро́жыць наваро́жаць
Прошлы час
м. наваражы́ў наваражы́лі
ж. наваражы́ла
н. наваражы́ла
Загадны лад
2-я ас. наваражы́ наваражы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час наваражы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наваражы́ць сов. нагада́ть, наворожи́ть; наколдова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наваражы́ць, ‑ражу, ‑рожыш, ‑рожыць; зак., што і чаго.

Разм. Варожачы, прадказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагада́ть сов., разг. наваражы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наворожи́ть сов.

1. наваражы́ць;

2. заваражы́ць, зачарава́ць (каго, што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нара́дка ’чары’ (чач., Жыв. сл.). Магчыма, да рад ’намер’ ці да рида ’работа’, параўн. нарабіць ’наваражыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наколдова́ть сов.

1. (вызвать что-л. колдовством) навядзьма́рыць;

2. (придать чему-л. волшебные свойства) начарава́ць; (наворожить) наваражы́ць; (наговорить) нагавары́ць; (заговорить) замо́віць, загавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)