навалачы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
навалачу́ |
навало́чым |
| 2-я ас. |
навало́чыш |
навало́чыце |
| 3-я ас. |
навало́чыць |
навало́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
навалачы́ў |
навалачы́лі |
| ж. |
навалачы́ла |
| н. |
навалачы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
навалачы́ |
навалачы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
навалачы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
навалачы́ць, ‑лачу, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., каго і чаго.
Разм. Тое, што і навалачы (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да навалачы, навалачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Навалочка ’мяшок’ карэл. (Шатал.), на́валачка ’навалка’ (БРС, Сцяшк.), на́вылычка ’памянш. ад на́вылка’ (Бяльк.), рус. на́волочка ’навалка’, польск. дыял. nawleczka, nawłoczka ’тс’. Ад навалачы́ць ’надзець, накрыць’, параўн. навалока ’бурка, доўгае адзенне з саматканага сукна’ (Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)