нава́лам
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| нава́лам |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нава́лам, прысл.
1. Без парадку, кучай.
Ляжаць н.
2. Натоўпам, вялікай масай (разм.).
Лезці н.
3. У вялікай колькасці (разм.).
Грыбоў — н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нава́лам нареч.
1. нава́лом, в нава́лку;
грузі́ць н. — грузи́ть нава́лом (в нава́лку);
2. прост. (много) нава́лом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нава́лам, прысл.
1. Без парадку, кучай. У куце навалам ляжалі вінтоўкі. Новікаў. Узбоч дарогі, што аднекуль з-за пакрыўленых, замшэлых хмызоў падступала да аэрадрома, навалам ляжала вялікае каменне. М. Стральцоў.
2. Разм. Натоўпам, вялікай масай. [На левым флангу] былі лепшыя падыходы для немцаў, дык яны лезлі на партызанскія пазіцыі навалам. Кулакоўскі.
3. Разм. У вялікай колькасці. Застолле ў ляснічага багатае: смажанае, варанае — навалам. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нава́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нава́л |
нава́лы |
| Р. |
нава́лу |
нава́лаў |
| Д. |
нава́лу |
нава́лам |
| В. |
нава́л |
нава́лы |
| Т. |
нава́лам |
нава́ламі |
| М. |
нава́ле |
нава́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нава́лом нареч.
1. нава́лам;
грузи́ть нава́лом грузі́ць нава́лам;
2. (много) прост. нава́лам, шмат.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нава́л, ‑у, м.
Куча чаго‑н. наваленага. Праз якую пару месяцаў калочкі дарожніка глыбока схаваліся пад навалам зямлі. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рэллю ’абы-як, навалам’ (ушацк.). Форма творнага склону ст.-рус. рѣль ’перакладзіна; насціл з бярвенняў’. У аснове семантыкі, відавочна, ляжыць прыкмета паверхні маставога насцілу, які звычайна робіцца з неабчасаных бярвенняў і таму бывае няроўным, гарбатым, што асацыіруецца з рэчамі, якія ляжаць у беспарадку, навалам (БЛ, 11, 1977, 74–75). Гл. яшчэ арэлі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нава́лка ж.
1. (действие) нава́льванне, -ння ср., нава́лка, -кі ж.;
2. спец. нава́лка, -кі ж.;
в нава́лку нава́лам;
перевози́ть груз в нава́лку пераво́зіць груз нава́лам;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саладка́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Саладкаваты. Мяса ўюна тлустае, мяккае і крыху саладкавае на смак. Матрунёнак. У хаце, змораныя цеплынёй, саладкавым пахам памідораў, што ляжалі навалам на падаконніку, сонна гулі мухі. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)