наарфава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наарфу́ю наарфу́ем
2-я ас. наарфу́еш наарфу́еце
3-я ас. наарфу́е наарфу́юць
Прошлы час
м. наарфава́ў наарфава́лі
ж. наарфава́ла
н. наарфава́ла
Загадны лад
2-я ас. наарфу́й наарфу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наарфава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наарфава́ць сов. наве́ять (веткой)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., чаго.

Ачысціць пры дапамозе арфы ​2 нейкую колькасць збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наарфава́ны наве́янный; см. наарфава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наарфава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наарфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што і чаго.

Разм. Наарфаваць дадаткова. Падарфаваць крыху збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́ять сов.

1. прям., перен. наве́яць;

наве́ять прохла́ду наве́яць прахало́ду;

наве́ять грусть наве́яць сум;

2. с.-х. (машиной) наарфава́ць; (ручным способом) наве́яць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)