Verbum

Мётка ’мянташка’ (беласт., Смул.). Да мёнтка (гл.) са стратай назалізацыі (імкненне да «гіперправільнасці»).

◎ *Мятчы́шча, метчышчэ ’нізка, на якую нанізваюць рыбу’ (ТС). Да мётка (гл.).

Ме́тка, мётка ’тонкі пруток, на які нанізаны жывыя ўюны, засмажаныя пасля гэтага перад чалеснікамі печы’, ’нізка дробнай рыбы’ (Эр., Маш., ТС, Нар. Гом., Крыв., Янк. 1; глус., КЭС), мёдка ’тс’ (Сержп. Грам.). У выніку кантамінацыі лексем мята́ць ’надзяваць’ (параўн. рус. намётка ’фастрыгаванне’, серб.-харв. мѐтати ’надзяваць’) і ве́тка, вець ’пруток’.