мяшо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяшо́к мяшкі́
Р. мяшка́ мяшко́ў
Д. мяшку́ мяшка́м
В. мяшо́к мяшкі́
Т. мяшко́м мяшка́мі
М. мяшку́ мяшка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяшо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. Тое, што і мех¹ (у 1 знач.).

М. з мукой.

Залаты м. (перан.: пра вельмі багатага чалавека).

2. Тое, што і мех¹ (у 2 знач.).

М. аўса.

3. перан. Поўнае акружэнне войскамі праціўніка.

Апынуцца ў мяшку.

4. Прыстасаванне ў жывёл і раслін для змяшчэння чаго-н. (спец.).

Зародкавы м.

Зашчочныя мяшкі.

5. перан. Аб непаваротлівым, нязграбным або някемлівым чалавеку (разм.).

|| памянш. мяшо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. і мяшэ́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяшо́к, -шка́ м.

1. мешо́к; (из рогожи, бумаги) кулёк, куль;

2. (мера) мешо́к;

м. бу́льбы — мешо́к карто́феля;

3. перен., разг. (о неповоротливом человеке) мешо́к;

4. перен. (полное окружение войсковых частей) мешо́к, котёл;

◊ ~шкі́ пад вача́мі — мешки́ под глаза́ми;

купі́ць ката́ ў ~шку́ — купи́ть кота́ в мешке́;

каме́нны м. — ка́менный мешо́к;

шы́ла ў ~шку́ не схава́еш — посл. ши́ла в мешке́ не утаи́шь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяшо́к, ‑шка, м.

1. Тое, што і мех ​1 (у 1 знач.). Мяшкоў не хапіла, каб сабраць, звезці з поля тыя жоўтыя, сакавітыя пачаткі, якія вырасціла дружнае звяно. Бялевіч. // Невялікі мех. Рэчавы мяшок. Парашутны мяшок.

2. Тое, што і мех ​1 (у 2 знач.). Прывезлі [парабкі] з млына воз мліва пудоў з дваццаць — чатыры мяшкі. Бядуля.

3. перан. Разм. Аб непаваротлівым, нязграбным або някемлівым чалавеку.

4. Спец. Поўнае акружэнне войска праціўніка. Праз некалькі дзён немцы блакіравалі ўвесь раён. У мяшку апынулася ўся брыгада Стронгіна. Гурскі.

5. Спец. Прыстасаванне ў жывёл і раслін для змяшчэння чаго‑н. Паветраны мяшок. Зародкавы мяшок.

•••

Залаты мяшок — пра вельмі багатага чалавека.

Каменны мяшок — цесная нізкая турэмная камера, у якой цяжка выцягнуцца на ўвесь рост, а таксама турма наогул.

Купіць ката ў мяшку гл. купіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мяшок ’мех’ (ТСБМ, Яруш.). Да мех (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мяшок, мех; ворак (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

спа́льнік

‘спальны мяшок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спа́льнік спа́льнікі
Р. спа́льніка спа́льнікаў
Д. спа́льніку спа́льнікам
В. спа́льнік спа́льнікі
Т. спа́льнікам спа́льнікамі
М. спа́льніку спа́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́йстра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Торба, заплечны мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

худы́², -а́я, -о́е (разм.).

1. Дрэнны.

Худая зямля.

2. Дзіравы, стары.

Х. мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запле́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за плячамі.

З. мяшок.

◊

Заплечных спраў майстар (уст., неадабр.) — кат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)