мяхе́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяхе́д мяхе́ды
Р. мяхе́да мяхе́даў
Д. мяхе́ду мяхе́дам
В. мяхе́да мяхе́даў
Т. мяхе́дам мяхе́дамі
М. мяхе́дзе мяхе́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Мяхе́д ’непаваротлівы, таўстун’, мяхёда ’непаваротлівая, нерахманая жанчына’ (Нас.). У выніку кантамінацыі лексем мех і уласнага імя Міхед.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяхе́ды

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мяхе́ды
Р. Мяхе́д
Мяхе́даў
Д. Мяхе́дам
В. Мяхе́ды
Т. Мяхе́дамі
М. Мяхе́дах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)